Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Πατριαρχικός Λόγος Κατηχητήριος ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕ
ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
δελφοί καί τέκνα γαπητά ν Κυρί,
«Τό στάδιον τ
ν ρετν νέωκται, ο βουλόμενοι θλσαι εσέλθετε, ναζωσάμενοι τόν καλόν τς νηστείας γνα.» , , καλύτερον, πάντοτε ερίσκεται νοικτόν, πό τότε πού Πανοικτίρμων Κύριος τς Δόξης ηδόκησε νά λάβ τήν νθρωπίνην φύσιν. κτοτε καλε διά τς κκλησίας Του κάθε νθρωπον νά συμμετάσχ ες τάς πείρους δωρεάς τς Χάριτος το Παναγίου Πνεύματος, διαιτέρως δέ κατά τήν ελογημένην ταύτην περίοδον τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς.

Τέκνα
ν Κυρί γαπητά,

πειρος γαθότης, ν Τριάδι προσκυνούμενος ληθινός Θεός μν, πό γάπην καί μόνον δημιούργησε τό νθρώπινον γένος, διά νά καταστήσ τούς νθρώπους, σον εναι ατό δυνατόν ες τήν νθρωπίνην φύσιν, κοινωνούς καί συμμετόχους το μεγαλείου τς θείας Δόξης Του. Ατός εναι ποκλειστικός σκοπός τς ζως το νθρώπου ες κάστην ποχήν. Πρός τήν πραγμάτωσιν δέ ατο το σκοπο κατατείνει λη γία πνευματοφόρος παράδοσις τς ρθοδόξου μν κκλησίας, διδάσκουσα, διερμηνεύουσα καί προβάλλουσα λον τό φάσμα τς πνευματικς ζως καί τούς ποικίλους πνευματικούς γνας, ες τούς ποίους φείλει πάντοτε μέ γενναον φρόνημα νά προχωρ πιστός.

Κάθε Χριστιανός διά το
ερο μυστηρίου το Βαπτίσματος λαμβάνει τήν Χάριν το γίου Πνεύματος. άν ρχίσ κανείς μέ λην του τήν διάθεσιν νά γαπ τόν Θεόν, τότε Χάρις δι’ νερμηνεύτου τρόπου μεταδίδει ες ατόν κ το πλούτου τν γαθν της. Ατός, λοιπόν, ποος πιθυμε νά κρατήσ τήν μπειρίαν ατς τς Χάριτος, προσπαθε μέ πολλήν τήν χαράν νά παραμερίσ κ τς ψυχς του τά παρερχόμενα γαθά το παρόντος αἰῶνος καί νά καταστήσ κτμα του τόν κεκρυμμένον θησαυρόν τς ληθινς Ζως. κ το βαθμο δέ ες τόν ποον προκόπτει ψυχή ες τόν πνευματικόν γνα, μφανίζει ντιστοίχως τό θεον δρον τς Χάριτος, τήν κεκρυμμένην ες τά βάθη ατς χρηστότητα το Κυρίου, ποία καί γίνεται πλανής δηγός ες τό πολυποίκιλον πνευματικόν γώνισμα .

Α
τός πνευματικός γών εναι διαρκής διά κάθε πιστόν καί ς κ τούτου χρειάζεται νά θέτ κανείς ρχήν κάθε μέραν, κάθε στιγμήν. «φθασε καιρός, τν πνευματικν γώνων ρχή, κατά δαιμόνων νίκη, πάνοπλος γκράτεια, τν γγέλων επρέπεια, πρός Θεόν παρρησία» . ς μία διαρκής ρχή τς πνευματικς ναγεννήσεως καί νακαινίσεως το νθρώπου εναι καί γία Τεσσαρακοστή. Διά τοτο καί μνδός το Τριωδίου μς προσανατολίζει ρθς πρός τό περιεχόμενόν της λέγων, τι σωματική νηστεία διά τς ποχς τν τροφν, άν δέν κολουθται κ τς καθαρότητος τς προερχομένης κ το γνος παλλαγς κ τν παθν, δέν γίνεται φορμή πρός βίου διόρθωσιν καί ς ψευδής μισεται πό το Θεο .

πωσδήποτε, τό νά δυνηθ νθρωπος νά συγκεντρώσ τόν νον του ες τήν ργασίαν τς γνώσεως το Θεο καί νά τόν παναφέρ κ το μπαθος διασκορπισμο του ες τά κτίσματα, ποτελε ργον κοπιδες καί πολυχρόνιον, μως παραίτητον καί καθοριστικόν διά τήν πνευματικήν του πόστασιν καί τήν λην κοινωνικήν του ζωήν. Φαίνεται δέ δός τς ρετς ες ατούς, ο ποοι τήν ρχίζουν, σκληρά καί περβολικς δυσάρεστος, χι μως πειδή εναι πράγματι τοιαύτη, λλά διότι νθρωπίνη φύσις χει θισθ νά συναναστρέφεται μέ τήν εκολίαν τν δονν. Ες ατούς δέ ο ποοι κατώρθωσαν καί περέβησαν τό μέσον τς δο ποδεικνύεται εχάριστος καί νετος .

Πολλοί κατά καιρούς
γνοοντες τό μέγα μυστήριον τς εσεβείας, θεωρον τήν ρθόδοξον σκητικήν Παράδοσιν ς παχθ καί δηγοσαν τόν νθρωπον ες τήν στέρησιν τς δημιουργικς φαντασίας, τς πρωτοτύπου πρωτοβουλίας, τς πολαύσεως τς ζως ν γένει καί τς ξ ατς προερχομένης χαρς. Οδέν τούτου ψευδέστερον. λα σα δημιούργησεν Θεός, τά δημιούργησε καλά λίαν καί μς τά δώρησε διά νά τά χαιρώμεθα καί νά τά πολαμβάνωμεν καί νά γίνωνται φορμή πρός διαρκ δοξολογίαν το Εεργέτου μας. Α ντολαί δέ το Θεο μς δηγον καί μς περιγράφουν τήν ρθήν χρσιν τν δωρεν Του, στε, καί τό σμα μας καί φαντασία καί λαι α ψυχικαί μας δυνάμεις μεθ’λων τν λικν γαθν, νά ποβαίνουν κατ’λήθειαν χαροποιοί καί εεργετικαί διά τήν ζωήν το νθρώπου. ντιθέτως, γωϊστική, ατόνομος καί περιφρονητική πρός τόν σκοπόν τόν ποον θεσεν Δημιουργός ες τά πλάσματά Του χρσις των, πρός στιγμήν κανοποιε τόν παράλογον γωϊσμόν το νθρώπου, καταλήγει μως ες ποτελέσματα τελείως διαφορετικά τν προσδοκιν του, δηγοσα ατόν ες τήν πόγνωσιν, τό γχος καί τήν δυστυχίαν.

Σωτήρ μν, ληθής Θεός καί ληθής νθρωπος, γνώστως γνωριζόμενος ες τούς ταπεινόφρονας καί δεκτικούς τς κτίστου Χάριτός Του, Κύριος τς Δόξης καί Κύριος τς στορίας, τάζων καρδίας καί νεφρούς, διά τς θείας Ατο Προνοίας συνέχων τά σύμπαντα πό τό πλέον μικρόν μόριον τς δημιουργίας Του μέχρι το συλλήπτου ες τήν νθρωπίνην διάνοιαν σύμπαντος κόσμου, εναι διαχρονικς δός, λήθεια καί Ζωή . πως νυπόστατος πηγή τς Ζως δέν το δυνατόν νά κρατηθ πό το θανάτου, λλά τόν συνέτριψε καί νεστήθη, τσι δέν εναι δυνατόν νά πάρξ νθρωπίνη ζωή, ποία νά δηγ ες τήν καταξίωσιν το νθρώπου, χωρίς τήν συμμετοχήν ες τό ζωοποιόν Σμα το ναστάντος Χριστο, τήν ρθόδοξον κκλησίαν Του καί τήν γιοπνευματικήν της Παράδοσιν. Καί, ν συνόψει, Κύριος μένει ες τόν αἰῶνα, ν ψευδες α πίνοιαι τν περηφάνων νθρώπων , ς προσφυς λέγει γιος Διάδοχος, «οδέν πτωχότερον διανοίας κτός Θεο φιλοσοφούσης τά το Θεο» .

Τέκνα
ν Κυρί γαπητά,

πί τ εσόδ ες τήν γίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν προτρεπόμεθα πατρικς πάντας μς, πως μή δειλιάσητε καί μή κνήσητε νά προχωρήσητε ες τό σπουδαιότερον ργον τς ζως μν, ες τό τς πνευματικς ργασίας στάδιον, μετά νδρείας καί δυνάμεως λοψύχου, στε νά καθαρίσητε ψυχάς καί σώματα πό παντός μολυσμο καί πιτύχητε τς Βασιλείας το Θεο, ποία δη παρέχεται πό ατήν τήν παροσαν ζωήν ες σους ελικρινς καί κ βάθους ψυχς τήν κζητον.

χάρις το Θεο καί τό πειρον λεος Ατο εη μετά πάντων μν.

γία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βια´
+
Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαος, διάπυρος πρός Θεόν εχέτης πάντων μν

Δεν υπάρχουν σχόλια: